ZEEWOLDE — Zeewoldenaren kregen in de krant van vorige week de vraag voorgelegd wat nu toch te denken van ‘Sea Level’, het bekende Land Art Object in het landschapspark De Wetering. Divers waren de reacties, van ‘mwaa’, tot ‘himmelhoch jauchzend’ en alles wat daartussen ligt. Eén sprong er uit, al was het maar vanwege de onverwachte hoek van waaruit die reactie kwam: het oude land.
Youetta Visser uit Ede kwam er na de oproep speciaal een ritje voor maken, van Gelderland naar Flevoland. Haar relaas leest als een korte novelle. Ze vertelt: “Ik bezoek één voor één een reeks landschapskunstwerken, vaak met vrienden. Vooraf denken die dat het saai zal zijn, maar eenmaal in Flevoland gaat het dak eraf. Zo’n groot kunstwerk in een landschap overweldigt je op een heel fijne manier. We reden er bijna aan voorbij, over het viaduct. Waar is het? En waar kunnen we dan parkeren? Wat een onopvallend kleine ruimte voor zo’n groot kunstwerk. We lopen nogal verlaten langs de muur. We zien fietsers en wat wandelaars, die ons ook verbaasd aankijken. Is hier wat? Ik dacht: dat gaat niks worden. Maar dan gebeurt het toch.
Eerst loop ik langs de muur en voel ik letterlijk hoe de zee boven mij uitrijst. Het heuvelachtige terrein benadrukt deze ervaring van zee. Daarna gebeurt er wat anders: ik wordt gegrepen door de kaarsrechte lijn die de muur trekt in het landschap en de halve bomen daarboven. Door de schaduw van de muur op de grond, die samen met het bouwsel zelf een soort immense pijl vormt. Onmetelijke diepte van opzij. Ik loop langs de muur, neem afstand, voel, zit even. Elke keer verandert de ervaring. Na een ruim half uur zoek ik mijn auto weer op. Waarom weten niet veel meer mensen van dit waanzinnig indrukwekkende kunstwerk, dat zo goed weergeeft waar Nederland groot in is? Zomaar, in Flevoland. Een passende provincie voor Sea Level.”
Ook de moeite waard was de reactie van Annemiek Eradus, uit Zeewolde. Ze schrijft: "Sea level, ik loop er regelmatig langs met mijn hond en geniet van de plek en het kunst werk. Het is het grootste kunstwerk van Ricard Sera. En speciaal voor deze plek bedacht en gemaakt. Het past heel goed in de omgeving en maakt je bewust van de bijzondere plek waar wij wonen. Ik geef er ook rondleiding langs en vertel er over. Maak op deze wijze kinderen en volwassenen bewust van hun omgeving en de uitleg waar het kunstwerk voor staat. Een kunstwerk dat je kan aanraken en beleven."
Nr. 2: ‘zonder titel’
Het tweede kunstwerk in de reeks beslaat weliswaar geen 200 meter, maar is ook weer geen kleintje. Op de kruising van de Atalanta en de Winde staat een ongetiteld kunstwerk dat bestaat uit zeven monumentale tekens die de plek in het landschap markeren. Kunstenaar Evert Strobos heeft de taps toelopende zuilen van cortenstaal gemaakt, een metaallegering met een roestkleurige oxydehuid. De gesloten vormen zijn aan de onderkant enigszins naar elkaar toegebogen. Het non-figuratieve kunstwerk dateert uit 1974. Via het fietspad dat er vanaf de dijk in een bocht langsloopt zien en beleven veel Zeewoldenaren dit kunstwerk, op weg van en naar school of werk. Ook nu de vraag: wat vind je ervan? De kunstenaar verklaarde geïnspireerd te zijn door de menhirs in Bretagne. Zie je dat eraan af? Is het slechts een verzameling roestige brokken die uit de grond steken, of “zuilen die zich als silhouetten aftekenen tegen de omgeving?” Vertel het ons, via redactie@zeewolde-actueel.nl. of de website www.zeewolde-actueel.nl. Wie weet staat jouw verhaal in de volgende Zeewolde Actueel op deze plek…
