ZEEWOLDE — Op 7 januari 1970 trouwden ze, en op die datum anno 2020 was het dus precies een halve eeuw geleden dat Henk en Willy Koelewijn – Zijl elkaar het jawoord gaven. Loco-burgemeester Winnie Prins, praktisch buurvrouw van de jubilarissen, kwam namens de gemeente hartelijke felicitaties overbrengen, en dat ging als gebruikelijk vergezeld van een feestelijk bloemetje.
Henk en Willy Koelewijn zijn – hoe kan het anders met die familienaam – afkomstig uit Bunschoten-Spakenburg. Via de middelbare school leerden ze elkaar al op jonge leeftijd kennen, trouwden jong, en verheugen zich inmiddels in maar liefst drie generaties ná hen: ze hebben drie kinderen, acht kleinkinderen en drie achterkleinkinderen. “Ik was al op m’n 38e oma!”, zegt Willy lachend. “En omdat er flink wat jaren dus onze kinderen afzonderlijk liggen, zijn nu de jongste kleinkinderen en de achterkleinkinderen praktisch van dezelfde generatie. Heel leuk!” En Winnie Prins beaamt: “Da’s wel heel bijzonder!”
Henk is agrarisch opgeleid, en was min of meer voorbestemd om in die sector een bestaan op te bouwen. “Ik heb een aantal jaren in Den Haag gewerkt bij de Dienst Langbouwvoorlichting, tot er iets heel anders op ons pad kwam. Na wat aarzeling en strubbeling om het financieel rond te krijgen hebben we, samen met een zwager en (schoon-)zus, een studio in audiotechniek overgenomen.” Henk vertelt enthousiast, met regelmatige bijval van Willy, over de kern van hun bezigheden vanaf dat moment: verspreiding van het Evangelie door opnames van kerkdiensten te verzorgen, conferenties met hun audiotechniek te ondersteunen, etc. Het is duidelijk: daar ligt hun hart. “Het was eerst wel bikkelen, hoor”, geeft Willy toe, ”maar het bedrijf groeide uiteindelijk flink.” En Henk vult aan: “Uit de jas groeien leidde ertoe dat we op het Schepenveld een groter pand konden betrekken, en zo zijn we dus in Zeewolde terecht gekomen.”
Tot aan zijn pensionering heeft Henk het werk dat hem zoveel voldoening gaf kunnen doen, maar is ook daarna volop bezig gebleven met allerlei kerkgebonden activiteiten. Hij staat op het punt een boek uit te geven met bijzondere verhalen over hun betrokkenheid bij het vluchtelingenwerk. De ruim bemeten hoeveelheid kunst die in bijna alle vertrekken van het fraaie huis van de familie Koelewijn te bewonderen is blijkt bij navraag van de hand van Willy zélf te zijn. Ook zij zit dus niet stil, al klimmen de jaren. Hoe vitaal en ‘bezig’ ook, beide geven aan dat een liefhebbende familie toch maar het grootste geschenk is. “Dat kan zomaar anders zijn”, zegt Willy veelbetekenend. Ze genieten daarvan, zoveel en zolang het maar gegeven is. Dus, zoals op de gevel naast de voordeur te lezen is: “Oma’s hotel is altijd open.”
