ZEEWOLDE – Donderdag 2 juli was het op de kop af 60 jaar geleden dat Klaas Bijleveld en Truus Bijleveld – de Haas elkaar in Harlingen, niet ver van haar geboorteplaats Kimswerd, het jawoord gaven. Dat zou normaliter aanleiding zijn geweest voor bezoek van de burgemeester, maar van die traditie moest helaas nog worden afgezien vanwege de coronamaatregelen. Wel werd van gemeentewege een feestelijk bloemetje bezorgd, met hartelijke felicitaties.
Klaas en Truus wonen sinds 1997 in Zeewolde. “Alles wat ons dierbaar was”, vertelt Truus, “woonde in Zeewolde: twee dochters, twee kleinkinderen, nu zelfs twee achterkleinkinderen!” De lokroep om vanuit Amersfoort naar Zeewolde te komen was dus luid, maar zij had er toch eerst geen oren naar. Maar een invalbeurt bij de tennisvereniging gaf een iets andere kijk op de zaak, en van het een kwam het ander. Vóór de Zeewolder periode echter is het beeld nogal wisselend. Wat heet! Een levensverhaal met omzwervingen ontvouwt zich.
“Jaaa,” beaamt Klaas, “ik heb een onrustige kont!” Hij werd geboren in Groningen, verhuisde in z’n jonge jeugd naar Amsterdam, deed MULO en specialiseerde zich in administratief werk, hoewel hij ook best handig was met naald en draad. Vader was meester-kleermaker; vandaar. Deed als jongeling met enige regelmaat de reis Amsterdam – Groningen vice versa, en belandde eens voor een kopje koffie in een wegrestaurant in Zürich, daar waar de Afsluitdijk de Friese kust bereikt. Hij werd bediend door… juist, Truus in persoon. “Dezelfde avond nog samen naar de kermis in Harlingen geweest,” vult Truus aan, “en daarna is het nooit meer ‘uit’ geweest!” Na hun huwelijk brachten de administratieve jobs van Klaas hen achtereenvolgens in Leeuwarden, Veldhoven, opnieuw Amsterdam, en tenslotte in Amersfoort, tot aan zijn pensioen.
Het echtpaar heeft in al die plaatsen, en nu dus ook in Zeewolde, vele, vele voetstappen op de tennisbaan staan. Klaas is zelfs erelid van de vereniging. Het fanatieke is er wat af, maar dat mag, als je de tachtig flink gepasseerd bent. Truus tennist nog wel, en ook de gymnastiek is een oude liefde. Klaas doet nu regelmatig z’n rondje op de racefiets, met groot plezier. “We voelen ons fit”, besluit Truus, “en we hopen nog een tijdje zo door te gaan.”
