ZEEWOLDE — Een toonbeeld van bloeiend verenigingsleven. Dat is geen woord teveel gezegd over Biljartvereniging ‘De Sfinx’. Vrijdagavond 7 februari hield de club een druk bezochte ledenvergadering en daarna was het ‘verpozen en genieten’. Hoe biljarters dat doen? Natuurlijk door regelmatig zelf ‘een keutje te stoten’, en dat kan binnen de vereniging volop. Maar deze keer genoten ze vooral van bewonderend kijken naar iemand naar iemand die het beter kan, in de persoon van Jop de Jong, inmiddels tweevoudig Nederlands kampioen Biljart Artistiek.
Artistiek biljart, ook wel ‘kunststoten’ genoemd, is een vorm van carambolebiljart waarbij de ballen op voorgeschreven en op het laken aangegeven posities worden geplaatst. De speelbal moet vervolgens de aanspeelballen en banden op een voorgeschreven manier raken. De speelbal moet bijvoorbeeld over een aanspeelbal heen springen, een bocht (eventueel om een pion) maken, drie keer achter elkaar dezelfde band raken, enzovoorts. Die voorgeschreven stoten staan dan voor een bepaald aantal punten, al naar gelang de moeilijkheidsgraad. Een technisch razend moeilijk spel, beoefend door slechts een kleine groep liefhebbers.
Jop de Jong, pas 22 en nét afgestudeerd als basisschoolleraar, vertelde dat hij al van jongs af aan gefascineerd is door deze kunstzinnige tak van de biljartsport. Enthousiast legde hij uit wat hij zoal meebrengt naar een demonstratie, dat de ene keu beslist de andere niet is, dat je in de voorbereiding eerst moet voelen met wat voor tafel je deze keer te maken hebt, en meer van dat soort technische wetenswaardigheden. En toen ging het los, en dáárvoor waren de liefhebbers gekomen. De ene na de andere hondsmoeilijke stoot werd tevoren heel precies omschreven, en vervolgens uitgevoerd. De manier waarop de banden ‘reageren’ bepaalde dan of de stoot in één keer lukte, of nét niet, met flinke aah’s en ooh’s uit het publiek. Jop greep dat aan om te vragen welke aanpassing nodig was om bij de volgende poging de stoot wél goed uit te voeren. Dat wisten de mannen wel: ‘Iets te dik’ of juist ‘iets te dun’. Dat werd dan prompt gecorrigeerd bij poging twee, en dan was het raak. Zonder mankeren. Verbluffend!
In de afronding van een kunststoot is het zaak om het laatste tikje héél subtiel uit de verf te laten komen: het ‘kusje’. Niet verwonderlijk dus dat capriolen die zo moeten eindigen namen krijgen die naar zulks verwijzen. Jop voert naar eigen zeggen graag een ‘Romeo en Julia uit’… En de krasse knarren van de club, die hadden een fantastische avond, met al die kunstige kusjes.
