Het is een jaar dat alles anders gaat dan anders. Diploma’s worden bij je thuisgebracht, bij de Avondvierdaagse mag je zelf weten welke avonden je wandelt en je moet je overal vooraf aanmelden. Als het allemaal maar minimaal op anderhalve meter afstand van elkaar is, dan mag er intussen weer een heleboel. Ook de uitreiking van de lintjes was dit jaar een heel bijzondere. Het was voor het eerst dat er geen smoes hoefde te worden verzonnen om de betrokkenen in nette kledij naar de uitreikingsplek zien te krijgen, het was de gedecoreerden een dikke twee maanden al lang en breed verteld door de burgemeester. Diezelfde burgemeester was er bij de eigenlijke uitreiking dit jaar niet bij. Ook dat was nog nooit eerder gebeurd. De goede man had vakantie. Een welverdiende natuurlijk, kortom een geldig excuus. Geen lintjes voor de burgervader dus, maar nog wel kans op regen. Onze Gerrit Jan werd vrijdagmorgen vervangen door de locoburgemeester en die was daarmee helemaal in de Winniemood. En met als achternaam Prins ben je natuurlijk een perfecte kandidaat om iets in naam van de Koning te mogen doen. Het had Zijne Majesteit dit jaar behaagd drie Zeewoldenaren in de schijnwerpers te zetten. Een lintjesmotregen dus dit jaar. Ten eerste ging het om Wil Stam. Haar zoon typeerde zijn moeder heel mooi. “Als iedereen alleen aan zichzelf denkt, wordt niemand vergeten. Mijn moeder maakt bij anderen het verschil.” Dat is er toch één om in te lijsten! De zoon van Trudy van Blokland kende zijn moeder eveneens feilloos. Na jaren had hij het geaccepteerd dat hij zijn moeder moest delen met de rest van het dorp… Ook een dik- en dikverdiend lintje dus! Wat de zoon van Hennie de Ruijter zei ben ik eerlijk gezegd alweer vergeten, maar ik was het er helemaal mee eens. Hij was trots op zijn vader en dat zou ik in zijn geval ook zijn geweest. Het bijzondere was dat de lintjes moesten worden opgespeld door de partner of een andere naaste verwant. Daar zat misschien wel een boodschap in. Alsof de partner wilde zeggen: “Als ik er niet geweest was, dan had jij hier niet gestaan.” Ook het feliciteren door derden, het wordt eentonig, moest dit jaar anders. Geen handen schudden, laat staan drie zoenen… Nu hoor je de laatste tijd wel vaker dat veel mensen dit laatste niet eens zo heel erg vinden, maar nu dwalen we af. Gauw terug naar The Lux! Perfecte ruimte trouwens om er in een feestelijke ambiance mensen in het zonnetje te zetten. Oeps, nu maken we ook nog een politiek statement. Om een lang verhaal kort te maken, Winnie maakte er vrijdagmorgen voor de nieuwe lintjesdragers en hun naaste familie en vrienden een prinsheerlijke bijeenkomst van. Het ging allemaal weliswaar anders dan andere jaren, de lintjes kwamen precies daar terecht waar ze dit jaar moesten zijn!
Hoe het toch nog goed kwam met de lintjes
