Harry fietste het Licht tegemoet

Ga je even een blokje om met je racefiets en dan houdt ineens een slagboom je tegen… Harry Jaspers Focks is niet meer. En nog maar 68 jaar. Wat zullen wij hem met z’n allen gaan missen! Harry was bijna achttien jaar dominee in Zeewolde. Velen haken tegenwoordig al snel af of zappen weg, als zij het woord ‘dominee’ horen. Misschien zijn er ook wel van die togadragers die het daar naar gemaakt hebben, Harry past in zo’n rijtje echter beslist niet thuis. Harry was dan ook geen gewone dominee. Eigenlijk begon dat al bij zijn geboorte. Hij had een ‘roomse’ vader en een gereformeerde moeder. Twee geloven op één kussen en de duivel die daar tussen slaapt, van dat soort flauwekul moest Harry niets hebben. Z’n ruimdenkendheid werd hem al met de paplepel ingegoten! Harry hield niet van hokjes en evenmin van gebaande paden. Maar luisteren kon hij als geen ander. En verbinden. Regelmatig moet een predikant een rouwdienst leiden voorafgaand aan een begrafenis of crematie. Bij Harry was dat niet anders. Meestal was de overledene een lid van zijn eigen kerkelijke gemeente, maar het kon ook gebeuren dat hij werd gevraagd bij iemand die helemaal niet (meer) kerkelijk was. Dat op zich was al veelzeggend. Harry kon over de grenzen van zijn eigen geloof heen kijken. Geloof, hoop en liefde, maar de meeste hiervan is de liefde. Hoe vaak zou hij hierover een preek of verhandeling hebben gehouden? Zelfs bij de meest verstokte atheïsten kon hij op die momenten de aandacht vasthouden. Soms werd er zelfs geknikt. Zoals hij aan de andere kant gelovigen aan het twijfelen kon brengen. Gaf dat? Welnee, want Harry drong je nooit een mening op, maar hij deed je wel een appèl met hem mee te denken. Bij Harry was het glas nooit halfvol of halfleeg, hij zocht waar de kraan was. AKZ, Voedselbank De Kostmand, de kerstpakkettenactie van het IDPZ, de regenboogvlag hijsen op Coming Out Day, de komst van het asielzoekerscentrum, je kunt het zo gek niet bedenken of Harry had er op een of andere manier wel mee te maken. Hij is ook nog schaakkampioen van Zeewolde geweest. Hij dacht minstens drie zetten vooruit. Dan vergat hij weleens wat er om hem heen gebeurde, dat was misschien zijn keerzijde. Geen mens is volmaakt en dat was Harry ook niet. Maar wat zullen we hem verschrikkelijk gaan missen, z’n vrouw Willy en de (klein)kinderen natuurlijk het meest. Wat hadden we nog veel van hem kunnen leren. Het heeft niet zo mogen zijn. Blokkeert abrupt een slagboom je de weg... Is dat dan het einde?! Je kunt het ook anders bekijken, zou Harry zelf hebben gezegd. “Harry is het leven uitgefietst, het Licht tegemoet”, schreef zijn familie. Mooier kunnen we het niet zeggen. Harry is ons voorgegaan.