Ik ben een fan van Tilly. Al heel lang trouwens. Daarvoor moeten we terug naar het roemruchte Oogstfeest dat we vroeger in ons mooie dorp hadden. Ooit is dat feest ontstaan, toen onze startende boeren wilden vieren dat zij hun oogst hadden binnengehaald. Midden jaren ’80 begon dat. “Dit was Zeewolde op z’n best”, riep voorzitter Antoon van der Linden jarenlang trots na afloop van de cabaretvoorstelling die telkens voorafging aan het gedeelte dat de voetjes van de vloer gingen. Antoon was zelf als boer naar de polder gekomen, pionieren en het feesten zaten hem in zijn bloed! Meer en meer werd het Oogstfeest een dorpsfeest. Op het laatst was de voorzitter van het Oogstfeestcomité ook geen boer meer, maar een fietsenmaker. Dat was natuurlijk veelzeggend. Nog steeds was het echter Zeewolde op z’n best, tot en met de laatste editie van 2004 toe. Hoe ging dat nu, dat Oogstfeest? In het voorjaar werden de meeste teksten geschreven. Na de zomervakantie begon het oefenen in wat toen nog Arcade heette (tegenwoordig The Lux). In de laatste week voor de uitvoering kwam alles samen in Het Baken: het decor, de zang, de dans, de sketches, de conferences, kortom het hele spektakel. De sporthal moest daarvoor die hele week worden afgehuurd. Veel sportverenigingen en basisscholen waren daar niet zo blij mee, want voor hen was er die week dan even geen plaats. Elke avond was het repeteren geblazen. Lange avonden waren dat, pff! Teksten instuderen kun je thuis ook voor de spiegel doen, de meeste voorbereiding in Het Baken ging naar zang en dans. Voor dat laatste werd Tilly ingevlogen. Dat deed ze heel punctueel en gedreven. Dat kon je rustig aan Tilly overlaten. Ze had, zoals dat zo mooi heet, de wind er goed onder en wist op haar terrein iets neer te zetten. Met de meeste van de onderdelen had ik niet zoveel te maken, mijn aandeel waren enkele nummers als een soort buutreedner. Ik had dus ’s avonds alle tijd om de decorbouwers in de weg te lopen, want ook voor Erik Wallenburg en Ed Luigjes was het de week dat hun puntjes op de i terecht moesten komen. Regelmatig wenkte Erik me. Hij had nog weer een grap bedacht, die ik misschien kon gebruiken bij een van m’n teksten. Soms lachten we iets te hard, waarna we streng werden aangekeken door Tilly. Onze vakvrouw had zelf vroeger meegedanst bij de Showbizzquiz van de legendarische Ron Brandsteder, het Oogstfeest moest in de ogen van Tilly ook een echte show worden. Vooral het begin- en het eindnummer vroegen daarom om aandacht. Daar moesten alle spelers aan meedoen, ik dus ook. Het ging in mijn geval slechts om een paar danspasjes. Ach, het was allemaal maar kort, maar net lang genoeg om te laten zien dat een afwijkend ritme ook mogelijk was. In de feeststemming na afloop van de voorstellingen op vrijdag- en zaterdagavond kreeg ik menig glimlach of knipoog, het was het publiek kennelijk niet ontgaan. Van Tilly kreeg ik echter louter opbouwende feedback. Daar ben ik haar nog steeds dankbaar voor. Het zijn gewoon prachtige herinneringen! Ik was misschien niet haar beste leerling, maar ben wel altijd een fan van haar geweest. Ik wil Tilly dan ook van harte feliciteren met haar 40-jarig jubileum als dansprofessional. Chapeau!
Gerelateerde artikelen