Het prijzenpakket is voor het publiek, de deelnemende kandidaten zijn bekende Nederlanders, de presentatrice Linda de Mol. Voeg daar populaire muziek en een draaiend rad aan toe en je hebt een spelprogramma.
De ingrediënten lijken goed, met Linda de Mol en twee teams van bekende Nederlanders. Er worden vragen gesteld waar iedereen, ook het kijkend publiek, over mee kan denken en er is een betrokken publiek dat prijzen kan winnen. De sfeer is Hollands, oer-Hollands. En er wordt een grote dosis humor aan toegevoegd.
Het prijzenpakket voor het publiek bestaat uit vooral huishoudelijke ‘handigheidjes’, een droogmolen of een bbq-set. Noem het maar op. Een tuinstoel of Herschel rugzak of Rains rugzak zou ook kunnen. Dit zijn geen luxe geldprijzen. Het is duidelijk dat meedoen belangrijker is dan winnen, in dit geval.
We kennen die reeks aan huishoudelijke apparaten als prijs uit eerdere spelprogramma’s. Het heeft iets aandoenlijks, dat af lijkt te stammen van een tijd waarin de spelshow een enorme hit was op televisie en de prijzen óok vooral uit huishoudelijke apparatuur bestonden, op een enkele keer een reisje na. Later kwamen de auto pas in zwang. Een blik terug in de tijd.
Een van de acht liep regelmatig uit
Van Eén van de Acht, gepresenteerd door wijlen Mies Bouwman, kent een heel generatie nog de ‘lopende band’ met daarop vooral veel huishoudelijke producten die je moest onthouden en later weer opnoemen om ze in de wacht te slepen. In die tijd waren een mixer, broodrooster, televisie of transistorradio echt nog prijzen! Daar ging je voor. Soms stonden er een set weekendtassen of een schooltas of rugzak op de band. Het item was een enorm succes en zat aan het einde van het programma. Net als ‘Ik hou van Holland’ zat dit spelprogramma vol quizvragen over de actualiteit.
Je was nog blij met een broodrooster
Een van de acht werd vanaf 1970 uitgezonden. Eén zaterdagavond in de maand was de life-uitzending te zien. In die tijd kon trouwens zo’n programma nog flink uitlopen. En dat gebeurde dan ook regelmatig. Dat zou nu onmogelijk zijn.
Ook bij deze spelshow was publiek betrokken. Er waren vier kandidaten, verdeeld over twee tweetallen. Er bleven er twee over die de finale moesten spelen. Zij kregen elk drie (dezelfde) vragen voorgeschoteld, de winnaar kon plaatsnemen achter het schot. Als dat open ging, ging er een minuut lang een band lopen (op een gekozen normale of halve snelheid) met daarop een reeks producten én het vraagteken. Daarna moest de kandidaat zoveel mogelijk producten opnoemen die hij gezien had. Ook weer in een minuut.
Spelshows trokken een miljoenenpubliek
In de jaren zeventig en tachtig van de vorige eeuw waren er veel quizes en spelshows op televisie. Willem Ruis presenteerde de Lotto Show en de Sterrenshow, Fred Oster de Wiekent-kwis. Er was de Berend Boudewijn Show en de Showbizzquiz met Ron Brandsteder. De spelshows trokken een miljoenenpubliek en verdwenen in de jaren negentig meer en meer van de televisie.
