ZEEWOLDE - Gezellig uitgaan in je eigen dorp is de doelstelling van Zeewolde Live. Zaterdagavond 16 november werd dat streven helemaal waargemaakt bij het optreden van ‘Enge buren’ in de theaterzaal van The Lux. Het muzikale cabarettrio is bezig met een afscheidstournee en deed zaterdagavond Zeewolde aan met het toepasselijke ‘Basta’.
‘Enge buren’ bestaat uit het trio Pyr Tilma (Bob), Henk van der Weijden (Bep) en Michiel Bos (Bram). De drie komen oorspronkelijk uit Arnhem en traden voor het eerst met elkaar op op 10 augustus 1993. Aanvankelijk gebeurde dat als straattheater en op feesten en festivals, zoals Lowlands (2005). In 2004 werd de overstap naar het theater gemaakt. Van de acht shows die volgden, is ‘Basta’ de laatste. Met 225 bezoekers zat The Lux zaterdagavond vrijwel vol. De laatste binnenkomers werden met applaus begroet, waardoor de stemming er meteen goed in zat. ‘Gerda’ en ‘Kale Leo’ uit de voorste rij waren de hele avond het onschuldige mikpunt. Echt interactief was de wisselwerking met het publiek overigens niet, daarvoor waren de reacties uit de zaal te veel geregisseerd. Muzikaal zat de show heel sterk in elkaar. Voor het publiek was er regelmatig een soort feest van herkenning, als er parodieën voorbijkwamen op nummers van Queen, The Bee Gees en David Bowie. Er kwamen zelfs artiesten uit het ‘hiernamaals’ langs, onder wie ‘Manke N.’, ‘Koos A.’ en ‘Paulus de B.’. Heel knap was de vertolking van een nogal beschonken André Hazes, waarbij de tekst van zijn nummers consequent werd verhaspeld (‘Verliefd beetje een’ en ‘Bloed, tranen en zweet’). Er zat veel meer absurds in de show en daarom bleef het de hele avond genieten. Na de pauze bespraken de heren hun naderende afscheid. Bep kondigde aan dat hij zich tot (zingende) buschauffeur zou omscholen, terwijl Bram al had gesolliciteerd als conciërge bij Ouwehands Dierenpark. Bob vertelde dat hij waarschijnlijk uitvaartverzorger werd. IJzersterk was het liedje dat hij daarvoor had bedacht: ‘Mag ik dan bij u spelen?’ (een variant op het bekende nummer van Claudia de Breij). ‘Enge buren’ had geen bepaalde boodschap voor het publiek. Niemand kon het bijvoorbeeld oneens zijn met het gevoelige nummer over vluchtelingen. Het enige lied waarin iets geëngageerds doorklonk, was ‘Jezus is een vriend van mij’. Bob kon dat wel zingen, maar Bep en Bram wezen hun maat erop dat christenen er regelmatig een potje van maakten. Prompt schakelde Bob over op Boeddha en later op Allah, maar dit was volgens de andere twee van hetzelfde laken een pak. Uiteindelijk bedacht Bob dat ‘Niemand’ zijn vriend was. ‘Niemand’ kon de toekomst immers voorspellen en je kon dus ook maar het beste op ‘Niemand’ vertrouwen. Toch klonk er in de laatste regel van het lied weer enige twijfel door: “Als je eenzaam sterft, staat Niemand aan je bed.” Prompt had Bob er in zijn toekomstige functie als uitvaartverzorger iets op bedacht: “Je mag mij altijd bellen.”
Aan het eind van de voorstelling kwam ook het bekendste nummer van ‘Enge buren’ nog even langs, ‘Pizza Calzone’, op de melodie van ‘Se bastasse una canzone’ van Eros Ramazotti. Na het applaus en de bloemen keerde drs. P nog even uit het hiernamaals terug. Hij had voor ‘Basta’ de passende uitsmijter: “Nou, dit was het dan maar. De uitgang is daar!”
‘Zeewolde Live’ organiseerde vorig seizoen vier voorstellingen, ‘Enge buren’ was het tweede van dit seizoen. In het weekend van 24 tot 26 januari 2020 is er een heus theaterweekend. Zo treden Sabine Beens, Arijan van Bavel en Onno Innemee op 24 januari op met ‘Heel Holland Lacht’ en Nathalie Baartman op zaterdag 25 januari met ‘Breek’. Voor nadere info: www.zeewoldelive.nl.
Foto's: Wim van Essen
