Herinner jij ze nog? De klassenavonden?
Ingrediënten: muziek, chips en cola.
Dat is nog altijd hetzelfde.
Toen ik mijn kinderen vertelde dat ik ooit op een klassenavond voor het eerst ging schuifelen lachten ze me vierkant uit. Dat was héél ouderwets.
Dus dat schuifelen zat er vorige week niet in.
Wel die klassenavond met muziek, chips en cola. Om het jaar af te sluiten.
Een aantal kwam stuiterend binnen. Anderen wat afwachtend. Sommigen in een nieuwe outfit én make-up. En een paar alsof ze wekelijks een klassenavond bezochten.
Van brugsmurf tot echte middelbare scholier. Bij sommigen een ware metamorfose in een jaar tijd.
Best een cruciaal jaar, die brugklas. De start op de middelbare is belangrijk.
Corona gooide de net verworven dagelijkse routine in de war. En het was een klus om ze erbij te houden. Misschien dat daarom dit klasje me extra dierbaar is geworden.
Na veel pret, dansen, een spel, voetballen, kletsen en natuurlijk: chips, koeken, patat, kroket en ijs, was het tijd om dag te zeggen:
Dag klein druk mannetje met je leuke bruine ogen. Dag tweeling die van ‘t huiswerk niet zo olijk werd. Dag stoere jongen die z’n diabetes dagelijks trotseert. Dag meisje met de mooiste lach van de school.
Dag meisje die dit jaar moest kiezen tussen haar vader of moeder. Dag meisje die thuis te veel zorgtaken had. Dag jongen die nooit huiswerk maakte en dag heerlijk-alles-voor-elkaar-hebbende-meiden.
Dag kattenkop en dag jongen bij wie het thuis-werken niet werkte. Dag leuke jongen zonder talenknobbel en dag meisje met wiskundetalent. Dag vrolijk joch die met de open dag de sterren van de hemel zong.
Dag meisje bij wie het gras altijd groener was bij de ander. Dag gamende jongen die achter zijn scherm geplakt zat. Dag jongen die altijd eerst mopperde voordat hij iets deed. En dag dapper kind dat zonder moeder brugger was omdat ze die verloor.
Dag giechelende, puberende meisjes. Dag gamende jongens vol humor.
Dag lieve klas. Het zit erop!